One day before Moses was born and died some decades later, on March 2/February 18; the great Yiddish write Sholom Aleichem was born 150 years ago in the Ukraine. It is interesting that he very early decided to become a writer, but as most Jewish writers living in the Russian empire, he used to write either in Hebrew or in Russian. This is very intriguing and should remember us that only two years ago, we also celebrated the 150 anniversary of the birth of Eliezer Perlman, Ben Yehudah who revived the Hebrew language. It should be noted that by the end of the 19th c., a lot of Jewish thinkers, journalists, scholars and religious people in Eretz Ashkenaz and Kanaan (Russia and the East European countries) used to write, speak in Hebrew. The young Rabinovicz decided to write in Yiddish under the nickname of a "big hello, a friendly how are you!" greeting; he belonged to the generation of people who have faced terrible pogroms and hatred, confusion and lack of consistency, just as Dr. L. Zamenhof felt obliged to create an international linguistic first aid language in order to overcome the absence of coherence in Warsaw and Byalystok. The Republic of Ukraine recently issued a special coin for his 150th anniversary. Sholom Aleichem had a difficult life, from the Ukraine to Geneva and New York were 100 000 assisted to his funeral. He was a man of deep insights that accounted the lively daily atmosphere of the true Yiddishkayt. Interestingly, Birobidjan (the Soviet autonomous Jewish region/Oblast') honors his name with streets and buildings till this day. There is much more than "Tovye, der milkhiker|טוביע דער מילכיקער - Tobias, the milkman" in his stories. They depict true Jewish manners and customs as the wonderful description of London in "Blondzhendike shtern".
עס איז עפעס ווי א נס אז די מאמע-לשון פארבלייבט היינט אין דער גאנצער וועלט. די יידישקייט איז אוועק. איך געדענק ווי י. ב. זינגער האט אונדז געזאגט מיט לעבעדיקע ווערטער אז ווען ער וועט קומען צו גאט די מלכים וועלן אים פרעגן וואס איז דערשיינט געווארן אין דער לעצטער צייט. דאס איז א שפראך פון נחות און צרות, פון ציגעס און פון תקוה - פול מיט האפענונג. און דאס ווערק פון שלום עליכם דערמאנט אונדז אייך אויף ווי מע בלייבט א ייד אין א וועלט פון נסיונות. יידיש איז אונזער מחייה.
עס איז עפעס ווי א נס אז די מאמע-לשון פארבלייבט היינט אין דער גאנצער וועלט. די יידישקייט איז אוועק. איך געדענק ווי י. ב. זינגער האט אונדז געזאגט מיט לעבעדיקע ווערטער אז ווען ער וועט קומען צו גאט די מלכים וועלן אים פרעגן וואס איז דערשיינט געווארן אין דער לעצטער צייט. דאס איז א שפראך פון נחות און צרות, פון ציגעס און פון תקוה - פול מיט האפענונג. און דאס ווערק פון שלום עליכם דערמאנט אונדז אייך אויף ווי מע בלייבט א ייד אין א וועלט פון נסיונות. יידיש איז אונזער מחייה.
No comments:
Post a Comment